Afgelopen weekend was het tijd voor het muzikale camp van de show Nomophobia. Vrijdag avond om half 8 zou het camp beginnen. Voor mij pakte dit iets anders uit.

Verslag: Irene van Gerner

Na drie kwartier op station Den Bosch te hebben staan wachten op een bus kwam ik tot de conclusie dat dit geen succes zou worden. Na wat telefoontjes over en weer (om maar in het thema van de show te blijven) besloot ik een bus te nemen naar de Efteling waar ik zou worden opgehaald. Ik wist niet dat er zóveel kleine plaatsjes lagen in Brabant, maar uiteindelijk was ik tegen half negen op de plaats van bestemming en kon ik mee doen met het spelen van alle oefeningen. Ik zou helaas de enige cymbalspeelster zijn dit weekend, maar dat mocht de pret niet drukken.

Na een overnachting in het PU hotel van drumsetspeler Erwin begon de tweede dag. Dit zou een lange dag worden, van 10 tot 10. We gingen bezig met movement 3, de closer van de show. Maar een normale vier-kwartsmaat zou te makkelijk zijn, vandaar dat composer (het was wel heel opvallend dat Coen zijn naam hier niet boven durfde te zetten) een zeven-kwartsmaat had geschreven. Je zou zeggen, hoe moeilijk is het om tot zeven te tellen? Nou ik kan je vertellen, dat valt tegen. Het is zo’n gewoonte als je speelt om te tellen: 1 2 3 4 5 6 7 8, 1 2 etc. En nu moest je stoppen op zeven… dat was even wennen, maar na een tijdje werd het wat gewoner.

Na een heerlijke lunch van PU Catering gingen we verder met het eerste shownummer. De kramp in de handen was inmiddels flink te voelen dus is er meer zonder dan met cymbals gespeeld. Uit een van de ruimtes klonk inmiddels voluit de pitmuziek, die steeds gaver begon te klinken.

En toen voor het eerst ensemble… en wow dat klonk toch echt al zo ontzettend leuk! Ineens hoorde je de nummers in hun geheel, met alle partijen er bij en hoorde je hoe vet de showmuziek eigenlijk is. Om 6 uur was het tijd voor het diner, wat bestond uit nasi, satévlees (dat schijnen ze in Belgie niet te kennen…) gehaktballetjes etc. Ook heb ik van Pepijn geleerd dat een huzaar een soort ridder is… ik vraag me nog steeds af of deze huzaren ook in de salade verwerkt zijn…

Na het diner nog een paar uurtjes ensemble gespeeld en toen weer op weg naar het PU hotel, inclusief mac flurry’s dit keer.

Zondagochtend had ik eigenlijk helemaal geen zin meer. Mijn handen deden zeer, ik had enorm spierpijn en ik was moe ( ik klink als een aansteller zo). En tot overmaat van ramp moest ik van instructeur Willem ook nog eens voor de spiegel spelen. Ik mocht me niet eens druk maken dat mijn haar niet goed zat (ja dat valt dan weer op in zo’n spiegel) Maar oke, eerlijk is eerlijk, het was wel goed om te kijken of mijn houding goed was.

Na de lunch zijn we nog bezig geweest om wat vette visuals in te studeren, wat het er een stuk gaver uit laat zien. In het ensemble wat daarna volgde vielen ze ook meteen op, dat is altijd leuk natuurlijk.

Het ensemble ging nog beter dan de dag ervoor en de nummers zaten er al heel erg goed in. Johan, onze enige echte voorzitter, was ook zeer te spreken over het resultaat van het weekend. En ik denk wij allemaal wel. Als het visuele plaatje net zo geweldig gaat worden als de muziek dan wordt dit zeer zeker weer een topjaar voor PU.

Verslag 2

Verslag Percussion Unlimited Musical Camp 2009
Door Pim van den Heuvel

Het begon allemaal vrijdagavond, om half 8 was het nog even snel wat drinken en de spullen klaar zetten om daarna meteen te beginnen met het ensemble.
Deze avond stond in het teken van de oefeningen, aangezien we niet echt genoeg tijd hadden om eerst nog op te warmen en daarna de show nog te oefenen.
De oefeningen klonken aan het einde van de avond een stuk beter en we waren klaar voor de volgende dag!

Op zaterdag begon de repetitie om 10 uur en eindigde deze om 22 uur.
Er was dus heel veel tijd en die tijd hadden we ook zeker nodig, heel deel 3 moest er vandaag in.
Deel 3 was helemaal geschreven in een 7/4 maatsoort wat dus eventjes wennen was, maar zeker een uitdaging.
Nadat we heel deel 3 erin hadden was het tijd voor een vroeg ensemble waarin we de helft van het nummer ongeveer hebben doorgespeeld.
Het ging nog niet helemaal lekker, maar nadat we een heerlijk diner hadden gehad konden we er weer tegenaan.
Het avondensemble waarin we deel 1 helemaal gingen cleanen ging heel goed.
Voor het eerst was de pit ook bij het ensemble waardoor het nummer steeds meer vorm kreeg!

En aan het einde van de avond mocht het resultaat er dan ook zeker wezen.
Moe maar voldaan van deze lange dag gingen we naar huis.

En toen was de laatste dag van het camp alweer aangebroken:Zondag, vandaag mochten we een uurtje langer blijven liggen en begonnen we om 11 uur.
Het doel van deze dag was om een volle muzikale run van de show te doen.
We begonnen de dag weer in sectionals, we hadden veel te cleanen in deel 3, maar na veel oefenen klonk het toch al een stuk beter.
Na de lekkere lunch(met toch best lange rij ) gingen we verder, nu met deel 1 nog een paar keer doorspelen.
Om 15 uur was het alweer tijd voor het laatste ensemble van het camp.

De laatste run ging best lekker en iedereen was zeer tevreden over het resultaat.
Voor mij was dit het eerste muzikale camp, maar het voelt nu al helemaal goed!