PU's cymbal-instructeur Arnold Schut geeft deze zomer les aan de cymballine van de Cascades Drum & Bugle Corps. Het korps waar hij de afgelopen zomers als spelend lid actief was. Arnold vertelt zelf zijn verhaal.

Back to Cascades

Het lijkt alweer lang terug 2008, mijn 2e jaar bij Beatrix gingen wij op tour naar het walhalla van drumcorps Amerika. Een super gave tijd tussen de 'grote jongens. We bereikten als een van de eerste korpsen de top 12. Eenmaal thuis aangekomen begon het te kriebelen waarom zou ik zelf niet  gaan lopen in het walhalla? En niet veel later begon ik met het mailen en audities doen. zo kwam ik via via terecht bij de Cascades een corps uit Seattle dat zijn comeback maakte. Vooral om ervaring op te doen ben ik in 2009 gaan lopen bij de cascades met de gedachte om het jaar erop auditie te gaan doen bij de Madison scouts, het was een super zomer! Een heel leuke hechte groep leuk programma zeer uitdagende muziek.

Het jaar erna las ik tot mijn spijt dat Madison geen cymballine meer had. En zo besloot ik op het laatste moment om in 2010 weer terug te gaan naar de Cascades: terug naar mijn maatjes. Ook deden we deze zomer een stap vooruit met een nog beter programma en nieuwe instrumenten. Ook deze zomer had ik weer een toptijd. 2011 was mijn 'age-out' jaar het laatste jaar dat je ooit drumcorps mag lopen vanwege de maximum leeftijd. Het duurde niet lang voordat mijn keuze was gemaakt om weer terug te gaan naar mijn korps de Cascades.

Tot mijn verbazing waren er al 4 andere aangemeld op camp en hadden we met mij erbij al een volle cymbal line! Tijdens de move in kreeg ik te horen dat ik sectie leider was en dat ik de eerste 2 weken van de move in les moest gaan geven omdat de jongen die ons les zou komen geven verhinderd was, dit ging me gelukkig erg goed af en voor ik het wist waren de 2 weken voorbij. Mijn age-out werd een zomer om nooit te vergeten :een nieuw uniform en een van de beste Cascades groepen ooit. Eenmaal thuis besef je pas wat je allemaal heb meegemaakt en begin je het niet veel later alweer te missen.

Na 3 jaar DCI op een rij kun je niet meer lopen en denk je er over na wat je in vredesnaam gaat doen met je zomervakantie? Het idee dat ik alle vrienden die ik heb gemaakt de afgelopen 4 jaar niet meer terug zou zien, was vooral erg bizar en zorgde er voor dat ik uiteindelijk een mail naar Cascades stuurde of ze enige hulp nodig hadden als vrijwilliger. Na een paar weken kreeg ik reactie, ze zochten nog een cymbal tech, (oftewel instructeur) met de vraag of ik dit zou willen doen? Mijn keuze was snel gemaakt en zo ga deze zomer voor de 5e keer op rij terug naar Amerika. Ik denk dat de douane er raar van op zullen kijken als ze me weer zien. Helemaal als ik uitleg wat ik kom doen en wat ik elk jaar weer doe in hun land. Maar ja, geef ze eens ongelijk: wie gaat er nu zo vaak voor zijn hobby op en neer?